Niemiecka historyczka i nagradzana blogerka Marie Sophie Hingst przez kilka lat pisała o tragicznych losach swojej rodziny. 22 jej krewnych żydowskiego pochodzenia miało stracić życie jako ofiary Holokaustu. Opowieści Hingst okazały się oszustwem. Tylko troje bohaterów jej historii istniało w rzeczywistości, żadna z tych osób nie była żydowskiego pochodzenia, żadna nie była ofiarą nazistowskich zbrodni.

Ponura scena, otwierająca szwedzki krótkometrażowy film z początku lat 90-tych, krąży od miesięcy w mediach społecznościowych jako rzekomy zapis rzekomo autentycznej zbrodni ludobójstwa, dokonywanej w ostatnim czasie przez Izraelczyków na muzułmanach (najprawdopodobniej Palestyńczykach). Jak to możliwe?